







8 Amerikaanse pizzastijlen

Italiaanse immigranten brachten de pizza naar Amerika, waar het gerecht zich verspreidde en door de jaren heen evolueerde tot het veelzijdige pizzalandschap dat je vandaag de dag in Amerika aantreft. Vrijwel iedere staat heeft wel een lokale variant.
Twee elementen vallen meteen op in de vergelijking tussen de Italiaanse en Amerikaanse pizza's: het deeg en het beleg. Amerikaanse pizza’s zijn gemiddeld genomen groter, het deeg is dikwijls dikker en qua beleg zijn de Amerikanen frivoler en soms ook ruimhartiger, met de kaas bijvoorbeeld.
We zetten 8 Amerikaanse pizzastijlen voor je op een rij.
New York - Minimaal 40 tot 45 centimeter in diameter, een dunne, vouwbare bodem met krokante korst. Tot aan de dunne korst belegd met tomatensaus en mozzarella (niet de verse witte Italiaanse mozzarella). Eventueel aangevuld met pepperoni of paddenstoelen. Check hier het recept voor een pizza 'New York'.
Chicago - Een deep-dish-pizza (gebakken in een bakblik) met een dikke korst. De ingrediënten worden in een omgekeerde volgorde aangebracht: eerst de mozzarella op het deeg, dan de topping en daarbovenop de tomatensaus.
California - Lijkt qua deeg op de Romeinse dinerpizza of de New YOrk-stijl, met een krokante bodem en een dunne, luchtige rand. Qua toppings neigt California naar Napels: vooral verse en lokale ingrediënten die gerust ook gedurfd mogen zijn.
St. Louis - Flinterdunne bodem, vergelijkbaar met de Italiaanse Romana-stijl. Op het deeg komt een zoete tomatensaus aangevuld met de zeer lokale Provel-kaas, gemaakt van een combinatie van cheddar, provolone en Emmentaler.
Bar pizza - Een variant die je vooral aan de oostkust tegenkomt. Het is eerder een snack dan een volledige maaltijd. Wordt in eerste instantie gebakken in een bakvorm, maar afgebakken op de vloer van de oven. De bodem en korst zijn dun en crispy, het beleg komt vrijwel tot de rand van de pizza.
New Haven - Plaatselijk bekend als apizza, dat komt van het Napolitaanse 'na pizza (een pizza). Houdt het midden tussen een Napolitaanse en New York-stijl pizza waarbij de dunne korst aan de buitenzijde iets verkoold is door het bakken in de op kolen gestookte pizzaoven op hoge temperatuur (boven de 400°C). De vorm lijkt op een iets uit vorm getrokken ronde pizza die neigt naar ovaal.
Detroit - Vierkante of rechthoekige vorm. Dikke, zachte en luchtige bodem. De randen zijn knapperig door het bakken in een bakvorm. Ook hier gaat de saus als laatste op de pizza.
Grandma style - Lijkt op de rechthoekige, broodachtige, Siciliaanse plaatpizza. Al is het deeg wel wat dunner en wordt de saus vaak over de laag kaas verdeeld. Het voordeel van deze werkwijze is dat je deeg niet zo snel vochtig wordt. Het verhaal gaat dat deze pizzastijl vooral thuis gemaakt werd, met alles dat maar voorhanden was. Inderdaad, door grootmoeder.
“ Amerikaanse pizza’s zijn gemiddeld genomen groter, het deeg is dikwijls dikker en qua beleg zijn de Amerikanen frivoler en soms ook ruimhartiger”